نام این ماه در اوستا سپنت آرمئیتی ،در پهلوی سپندارمت و در فارسی سپندارمذو اسپندارمذ و اسفندارمز .سپنت صفت است به معنی مقدس ،پس اسپندارمذ یعنی ارمئیتی مقدس. در ودا نیز آمده است و در یک موضع از ریگ ودا و گاهی نیز در اوستا این کلمه به معنای زمین استعمال شده است و در پهلوی آنرا خرد و کمال ترجمه کرده اند .سپندار مذ یکی از امشاسپندان است که مونث و دختر اهورا مزدا خوانده شده است.سپندار مذ موظف است که همواره زمین را خرم و آباد و پاک و بارور نگه دارد هر که به کشت و کار پردازد و خاکی را آباد کند خشنودی اسپندار مذ را فراهم کرده است. خشنودی و آسایش در روی زمین سپرده به دست اوست ، و نیز خود زمین . این ایزد شکیبا و برد بار است و مخصو صاً مظهر وفا و اطاعت و صلح و سازش است . ایزدهای آبان ودین وارت از همکاران و یاران او شمرده می شوند. بید مشک گل مخصوص سپندارمذ است.
شاید نام گذار ی این ماه به معنی خرد و اندیشه دلیل بر سیر تکاملی انسان در راه کمال باشد انسان بعد از طی 12 مرحله سرانجام به مرحله کما ل و خرد خواهد رسید زیرا که هر ماه نقشی در خود سازی انسان در جهت کمال گرایی و خود سازی دارد با امید به اینکه در سال گذشته نیز قدمی نو در جهت حیاتی نو برداشته باشیم
درباره ما
اطلاعات کاربری
نویسندگان
لینک دوستان
آرشیو
پیوندهای روزانه
پیشنهادها
آمار سایت
کدهای اختصاصی