پندهای از آترپاد مرا سپند وزیر اعظم شاپور دوم ساسانی و موبد موبدان:

چهار چیز است که برای انسانها زیور است: یکی شهامت همراه با شجاعت؛ دیگر تدبیر همراه با دانش؛ سوم ثروت همراه با سخاوت؛ و چهارم گفتار نیک همراه با کردار نیک. شهامت بدون شجاعت باعث مرگ می‌شود؛ تدبیر بدون دانش همچون نقشی بی‌روح است؛ ثروت بدون سخاوت همچون گنج اهریمن است؛ و گفتار نیک بدون کردار نیک نشانۀ بی‌اعتقادی است.
نشانۀ بی‌ایمانی پنج چیز است: یکی آنکه تظاهر به نیکوکاری می‌کند ولی کردارش در نهانْ بد است؛ دیگر آنکه خود را پاک‌دامن نشان می‌دهد ولی مرتکب گناه می‌شود؛ سوم آنکه مردم را به نیکوکاری دعوت می‌کند ولی خودش از ارتکاب معاصی ابا ندارد؛ چهارم آنکه در رفتار با دیگران نیرنگ می‌کند؛ پنجم آنکه گفتار و رفتار و کردارش با هم سازگاری ندارد.
وقتی مرتکب خطائی شدی حتی یک لحظه بدون اعتراف به‌خطا مگذران تا دینِ مزداپرستانْ دشمن تو نباشد.

 تندیس زرتشت در برابر ساختمان دادگاههای استیناف نیویورک در میدان مدیسون، به عنوان نماد "قانون" که ایرانیان پایه گذار آن بوده اند، از سال 1950 (1328) به نمایش گذاشته است.

باستان شناس استرالیایی ویلیام کالیکان (84-1928)، که مدتی هم در ایران به کاوشهای تاریخی پرداخته بوده است، می نویسد: "قانونهای ماد و پارس در سراسر جهان باستان به دادگستری بی خشونت و به فسادناپذیری شهرت داشت.

"این پارسیان بودند که اصول قانونمداری و قانون ضرورت وجود "مدرک و گواه" و پیروی از "رویه" را در محاکمه متهمان، به جهان عرضه کردند.

مفاهیم "حکمیت و داوری" برای حل اختلافات، آزادسازی زندانی با قید کفالت یا ضمانت، وکیل مدافع برای متهم، وکالتنامه و اعتبار آن، وصییتنامه و ضرورت اجرای آن، همه سرچشمه ایرانی دارند که بعدها توسط یونانیان و رومیان برداشت شدند.

در بزرگداشت اشو زرتشت (پیامبر ایرانیان) که پایه گذار قانونمداری و قانون های اجتماعی در جهان بوده است، تندیس این مرد بی همتا در میدان مدیسون نیویورک برابر ساختمان دادگستری دیده می شوند

در مورد روزه در دین زرتشت باید گفته شود که روزه گرفتن و نخوردن آب و غذا بخاطر این که باعث سستی بدن و عدم فعالیت مفید و کار روزانه می شود، ناپسند می باشد. چون این موارد در آیین زرتشت نکوهیده شده و بی کاری و تن پروری به شدت نهی شده است.
در وندیداد، فرگرد سوم فقره 33 نوشته شده است: « از نخوردن است که توان و نیرو در بدن کاسته می شود و پارسایی و دین داری از میان می رود. از تغذیه و خوردن است که جهان جسمانی پایدار گردد و با نخوردن تباه شود ».
چهار روز روزه
روزه در دین زرتشت چهار روز در ماه است. زرتشتیان برای افراط نکردن در خوردن گوشت حیوانات روزهای دوم و دوازدهم و چهاردهم و بیست و یکم هر ماه زرتشتیان از خوردن گوشت پرهیز می کنند این چهار روز متعلق به چهار امشاسپند وهمن1، ماه2، گوش3 و رام4 که از میان چهارپایان هستند می باشد. در نزد زرتشتیان برای هر سی روز ماه اسم خاصی وجود دارد. یکی از این روزها «وهومن» است که بعدها به نام بهمن تغییر شکل داده به معنای منش نیک است. روز «ماه»، «گوش» و «رام» نیز به همراه «وهومن» روزهایی هستند که گوشت خوردن درآن روزها حرام است و اصطلاحا به آن «نَبُر» می گویند. نبر یعنی نبریدن که البته به خاطر زندگی شهری اکنون باید تعبیر نخور را به کار ببریم. بعضی از زرتشتیان قدیم در کل ماه بهمن نیز لب به گوشت نمی زدند. نماد بهمن سپیدی و پاکی است از همین رو موبدان زرتشتی سپید می پوشند چرا که، منش نیک یعنی سپیدی، این چهار روز پرهیز از خوردن گوشت خود یک نوع «حفظ الصحه» است. زرتشتیان پس از مرگ یکی از نزدیکانشان نیز به مدت سه شب از پختن یا خوردن گوشت اجتناب می‌کنند که این هم از جمله روزه‌های زرتشتیان است. همچنین سفارش شده که درسیزده روز عید ناهار خورده نشود.

ایزد سروش : به معنى شنوا . ملقب به تن فرمان و فرو کوبنده ، دلير ، چالاک و نيرومند . فرشته پیام آور اهورامزدا, ايزد فرمانبرداری است و بر نظم جهان نظارت دارد و پیمان ها را می پاید . ايزد نيايش و بازدارنده ى نيروهاى بدى و شقاوت . گردونه ى او را چهار اسب روشن و درخشان و بي سايه با سم هاى زرين کوب مي کشند . همکار مهر و رشن و اشى است . يکي از راهنمايان ارداويراف در سفر به جهان ديگر . ديو خشم بزرگترين دشمن اوست که سر انجام در آخر زمان به دست سروش کشته مي شود . او نگهبان جهان است . هر کسى که نیکی او از گناهش بيشتر باشد سروش دست او را مي گيرد و به بهشت مى برد . جايگاه او بالاى کوه البرز و در بارگاهى هزار ستون و ستاره نشان است . خروس پرنده ى اوست . وقتى که سه قسمت از شب مي گذرد ايزد آذر ، سروش را به يارى مي خواند تا مبادا آتش خاموش شود او نيز خروس را بيدار مي کند تا بانگ بردارد و مردم را به نماز اشا بخواند.هفدهمين روز از هر ماه به نام ايزد سروش ناميده شده است و جشني به نام جشن سروشگان در اين روز برگزار ميشود.
هيچ آفریده ای از سروش پيشي نمي‌گيرد و بدين‌گونه است که او دشمنان خود را در هر کجا که باشند، دستگير مي‌کند.سروش هميشه بيدار است و هرگز به خواب نمي رود و آفریده های مزدا را پاسباني مي کند و براي محافظت نوع بشر هر روز و هر شب،سه بار به دور زمين مي گردد.
سروش(برابر جبرییل سامی) در ميان ايزدان نخستين کسي است که زبان به ستايش خداوند و نيايش امشاسپندان گشود. نخستين کسي که مراسم مذهبي به جاي آورد و پنج گاتهاي زرتشت را بسرود.
در شاهنامه, سروش به صورت پرى پلنگينه پوش بر کيومرث آشکار ميشود و او را از توطئه اهريمن و خزروان ديو آگاه ميسازد و به نبرد با اهريمن برمي انگيزد و پس از کشته شدن سيامک بازهم بر کيومرث ظهور ميکند و او را به ترک سوک يکساله فرا ميخواند و به نبرد با اهريمنان و ديوان، يعنى تداوم مبارزه،فرا می خواند.
بر فريدون نيز به همين صورت جلوه مي کند و او را از کشتن ضحاک باز مىدارد، و به صورت انسانى خداپرست و نيکخواه با مويى همچون مشک که تا پايش فروهشته است و رويى همچون فرشته بهشتى به نزد فريدون مىآيد و به او افسونگرى و شناخت نيک و بد را مىآموزد تا او را قادر سازد که کليد بندها را بداند و افسونها را بگشايد.
سروش يک بار هم در پيکر موبدى در رؤياى سام آشکار مىشود و او را به باز آوردن زال فرامى خواند و در کين خواهى از کشندگان سياوش نيز باز در خواب بر گودرز آشکار مىشود و او را از جايگاه کيخسرو آگاه مي کند.در هنگامى که خسروپرويز از بهرام چوبين گريخت و به کوه پناه برد و از خداوند جهان يارى خواست، سروش به پيکر انسانى سوار بر اسبى خنگ درحالي که جامهاى سبز برتن داشت به نزد خسروپرويز آمد و او را از ميان دشمنان عبور داد و به وى مژده پادشاهی بخشيد.
حافظ ، گاهي نيز "سروش" را همان "روح القدس" مي خواند. سروش سه روز بعد از مرگ روان مرده ، در کنار کالبد او قرار مي گيرد در حالي که روان درستکار خوشحال و روان بدکار رنج مي کشد ، روز چهارم مسير او آغاز مي شود ، ايزدان سروش ، واي نيک ، ورهرام و ديوان ويزرش ، استوويدات ، واي بد به خاطر او مبارزه مي کنند ، او به پل چينود مي رسد که سه داور سروش ، مهر و رشن با ترازويي براي سنجش اعمال او چشم به راهند.

خدای زرتشت بخشایشگر و پر جوشش است پس از کسی که میبخشد،نباید ترسید،تنها چیزی که باید از آن ترسید همان «ترس» است.

"زرتشت"

از وبلاگ یک ایرانی

مدتی است گروهی شناخته شده برای ما و ناشناس برای خودشان دیدگاهای از خود و یا از این و ان تاریخ نویس !!! و یا پژوهشگر !! نوشته های بر ضد دین پاک زرتشتی مینویسند . گروهی هم تارنما های به راه انداختند با نام دروغین  اموزش های زرتشت و یا زرتشت چه میگوید  و یا بازگشت به اموزش های زرتشت و  یا از این گونه که باید به هم میهنان بگویم که بیشتر انها از سوی دستگاه های تازیان رهبری میشوند باید انها را خوب بخوانید چرا که نام تنها نشان دهنده درون انها نیست بسیاری از دوستان در باره اوستا به خطا میروند و فکر میکنند که اوستا بمانند قران و یا انحیل از سوی پروردگار است و برای همین نوشته های درون انرا به پیامدار پاک نسبت مبدهند باید به دوستان گفت تنها گاتها سرود های پیامدار است و نه همه اوستا این را در بسیار از موارد دیده ام که دوستان اشتباه میکنند  و باید یک بار در مورد این موضوع گفتگویی کنیم و اگر دوستان پرسشی دارند بپرسند . 

نوشته زیر را  که موبد گرام برای من فرستاد بسیار خواندنی یافتم . با سپاس از ایشان . داریوش

مکیاول سیاستمدار معروف ایتالیائی سده 16 در کتاب «هنر جنگ» مینویسد« اگر بخواهی ملتی را به بردگی بکشی، فرهنگ او یعنی هویت او را درهم بشکن. و اگر فرهنگ او غیر قابل خرده گیری بود، تا آنجا که بتوانی از ابزار دروغ استفاده کن و با دروغ آنرا از پای در بیاور، چون زمانی که ابزار «راستی» را در دست نداری، دروغگوئی بزرگترین عامل پیروزی است» .
این شیوه اتدیشه ای را سده ها پیش از مکیاول، نخست تازیان و سپس تازی پرستان در

 00 14 سال گ‌ذشته به خوبی ( و با پیروزی نسبی» در مورد ایرانیان برای در هم کوبیدن فرهنگ و هویت آنها انجام داده اند.
امروز شیادان حرفه ای با تیترهای « استاد » ، « مورخ » ، « نویسنده» وارد میدان شده و هر روز از آستین گشاد خود دروغی را خارج کرده و آنرا بسوی مردمانی که از همه جا بی خبر نگه داشته شده ولی پاک و جستجوگر مانده هدف میگیرند.
این دروغها دور و بر چند موضوع کهنه که بارها و بارها ساختگی بودن آنها در کتابها و نوشتار های گوناگون ثابت شده میگردند :
دو خدائی بودن آئین زرتشت ، ازدواج با محارم ( نزدیکان) ، حرمسرای شاهان، یکی دو تا از گفته های نیچه فیلسوف آلمانی، افسانه بودن وجود زرتشت ، آتش پرستی در آئین زرتشت ، یاد دادن عقل و خرد بوسیله اسلام به آئین زرتشت ، دوران پیش از اسلام را عهد جهالت نامیدن ...و غیره.
ما در این سرنامه به خوانندگان ارجمند نشان خواهیم داد
که چرا این « دروغهای تاریخی » ساخته شدند و چگونه میتوان با خرد و منطق و با سادگی تمام ساختگی بودن تهمت های یاد شده را به نمایش گزاشت و بدمنشی یا سرسپردگی این دروغ پردازان را ثابت نمود.
معمولاً ، برای اینکه ببینیم یک آئین یا یک دین درباره زندگی ، جهان هستی و شیوه اندیشه و عمل کردن چه دیدگاهی دارد، ما دو منبع یا سرچشمه بنیادین در اختیار داریم : یکی کتابی است که از بنیان گزار آن آئین و دین در دست ماست و دیگری آداب و رسوم پیروان آن آئین و دین می باشد. اگر چیزی خارج از این دو سرچشمه یعنی کتاب بنیان گزار و آداب و رسوم پیروان ، گفته یا نوشته شود مسئولیتش با خود گوینده یا نویسنده خواهد بود .
در مورد بزرگ آموزگار ، زرتشت تنها کتابی که از او بما رسیده و تمام پژوهشگران جهان هم به این نتیجه رسیده اند که واژه به واژه آن کتاب مقدس نزدیک به 4000سال پیش از زبان خود زرتشت بیرون آمده کتاب « گاتها » یا سروده های اهورائی زرتشت است . از سوی دیگر میدانیم که تمام نوشته هائی که در کتاب« اوستا» هستند ، جز گاتها هیچ کدام نه تنها از بزرگ آموزگار ، زرتشت نیست بلکه سده ها پس از او حتی در دوران اسلامی بوسیله نویسندگان گمنام که ما هیج چیزی از آنها نمیدانیم نوشته شده اند. و افزون بر آن بیشتر نوشتارهای اوستا زمانی نوشته شده اند که زبان گاتها بکلی فراموش شده بود . ( مدت 2000سال ) بنابراین نوشتارهای اوستا یا نوشتارهای دیگری که در زمانهای گوناگون نوشته شده اند با اینکه دارای ارزش تاریخی و فرهنگی می باشند ولی هیچ ربطی چه از دور و چه از نزدیک به زرتشت ندارند . و آن بزرگ آموزگار ، نمیتواند مسئولیت آنها را بعهده بگیرد . این موضوع دست کم 200 سال است که روشن شده و همگی بویژه آنهائی که کتاب درباره زرتشت می نویسند و یا درباره این آئین اهورائی گفتگو میکنند از آن آگاه هستند یا باید آگاه باشند.
کتاب اهورائی گاتها یعنی تنها کتاب زرتشت، به بیشتر زبانهای دنیا ترجمه شده و آخرین ترجمه آن هم به زبان فارسی یکماه پیش بوسیله نویسنده این نوشتار از چاپ خارج شد و تا دو ماه دیگر هم ترجمه های انگلیسی و فرانسه آن در اختیار علاقه مندان قرار خواهد گرفت . در این کتاب مقدس، که تنها کتاب آسمانی برخاسته از فرهنگ ایران است، تنها از یک خدای یکتا بنام اهورا مزدا نام برده شده و هیچ خدای دیگری در برابر او وجود ندارد.
واژه اهریمن هم در هیچ کجای این کتاب نیامده و اگر هم آمده بود باز چیزی از اصل مطلب عوض نمیشد.
در این کتاب مهمترین آرمان زرتشت رهائی زمین و جاندارانی که در آن زندگی میکنند از ستم و خشم بیدادگری و آموزش یک زندگی آرام و خوشبخت و ساختن یک جامعه پیشرو و آباد می باشد . در کتاب « گاتها» زرتشت از دو شیوه اندیشیدن، سخن گفتن و عمل کردن گفتگو میکند ، یکی خوب که برراستی استوار شده که جهان را بسوی خوشبختی و شادمانی و انسانها را بسوی اهورا مزدا میبرد و دیگری بد که به دروغ پیوسته است و جهان را بسوی بدبختی و افسردگی می کشاند و از اهورا مزدا دور می نماید .
از سوی دیگر، در میان پیروان زرتشت هم ما هرگز ندیده ایم که یکنفراز آنها بگوید « ما دو خدا داریم » پس این نخستین دروغ تاریخی را چه کسی درآورده ؟ و یا به کدام یک از گفته های زرتشت در گاتها استناد کرده ؟ و برای چه منظور این دروغ را ساخته ؟ خودتان حدس بزنید !
در مورد « ازدواج با محارم » هم ما در هیچ کجای این کتاب مقدس یعنی گاتها ندیده ایم که بگوید مردمان میتوانند با خواهران و براداران خود ازدواج کنند . اصولاً در این کتاب هیچ گاه از زندگی خصوصی مردم سخن گفته نشده تا چه رسد به دستور دادن به این کار یا آن کار. در سروده هفدهم گاتها که دختر زرتشت ( پورچیستا) با یکی از پیروان آن بزرگ آموزگار ، بنام جاماسب ازدواج میکند، زرتشت روی به دختر خود کرده و میگوید: « آنکس را برای همسری خود گزینش کن که به اندیشه نیک و آئین راستی پای بند باشد، پس در این راه، بنام مزدا ، نخست با خرد خود رایزنی نما و از او پرسش کن و سپس با آگاهی و آرامش گزینش نما » ، سپس دربندهای بعدی در برابر عروس و داماد از چگونگی خوشبخت زیستن به آنها گفتگو میکند.
در میان پیروان آئین زرتشت هم ، چه در ایران و چه در هند و چه در هر کجای دیگر ما ندیده و نشنیده ایم که کسی با خواهر و برادر خود ازدواج کرده باشد . و اگر هم بر فرض کرده باشد، نه ربطی به زرتشت دارد و نه« عرش اهورا مزدا به لرزه » درخواهد آمد . مسئول کردار هر کسی هم خود اوست و نتیجه آنهم به خود همان شخص خواهد رسید و نه به شخص دیگری . اهورامزدا میخواهد که مردمان ( و همچنین جانوران و گیاهان ) در این جهان خوشبخت زندگی کنند و شکوفا شوند
و خوشبختی هر کس را در خوشبخت کردن دیگران می بیند . تنها چیزی که در آئین زرتشت بدشمرده شده دروغ و فریب و رنج دادن به مردمان و جانداران می باشد و بس.
پس آن نویسنده شیادی که این موضوع را برای نخستین بار عنوان کرده کیست؟ و شیاد دیگری که بعنوان « استاد و مورخ » آنرا به زرتشت ربط داده چه کسی یا چه کسانی میتوانند باشند؟ بازهم خودتان حدس بزنید .
در مورد « حرمسرای داریوش » هم ما هیچ مدرکی درباره آن که بوسیله ایرانیان نوشته شده باشد نداریم و کسانی که در این مورد چیزی نوشته اند میمون وار از یک عده نویسندگان اروپائی کپی برداشته اند که خود این « نویسندگان » هم از یونانیهای باستان کپی کرده اند. بر هیچکس هم پوشیده نیست که یونانیها در زمان هخامنشیان دشمنان ایران بوده اند و حتی اروپائیان هم «هرودوت» مورخ یونانی را « بزرگترین دروغگوی تاریخ » نامیده اند . همین نویسندگان هستند که اسکندر ی را که جز کشتار و آتش زدن چیز دیگری نمیدانست لقب « بزرگ » میدهند و او را به مقام خدائی می برند و کورش براستی بزرگ را ، فقط « کورش» می نا مند .
امروز روزی است که شما جوانان ایرانی برای نخستین بار پس از 1400 سال تحقیر و توهین این بار را بر دوش خود گرفته و تاریخ خود را از آغاز تا پایان خود بنویسید. مگر آمریکائی یا انگلیسی یا فرانسوی ... تاریخ خود را خود نمی نویسد ؟ چرا تاریخ ایران باید بوسیله غربیان ، تازیان یا تازی پرستان نوشته شود ؟ چرا ایرانی نتواند روزی زنجیرهای بردگی و استعمار فرهنگی عرب را درهم بشکند و فردوسی وار هویت و تاریخ و فرهنگ خود را بازسازی کند و منتظر نشود که این و آن بیگانه با چهره های گوناگون بجای او زحمت این کار را بکشد؟
در مورد نیچه در « نامه ماه» تیر ماه ( جون 2006) مقاله بلند بالایی نوشتیم و خدمات او را به آئین زرتشت ستودیم.
نخستین چیزی که ما در آئین زرتشت می آموزیم مفهوم واژه اهورا مزداست و اهورا مزدا یعنی به هستی آورنده خرد و یا همانگونه که فردوسی گفت « خدای جان و خرد » است. پس خدای ما خدای خرد و خدای زندگی است.
در این مقاله تنها هدف ما هشدار دادن به نسل جوان است که این بار دیگر در دام فریب کاران حرفه ای که با نقاب و چهره های گوناگون و زبانی چرب و نرم ظاهر میشوند نیافتند.
دکتر خسرو خزاعی ( پردیس)

یسنا هات 28 بند 4

در پرتو اندیشه پاک ،روانم را به سوی فردوس رهبری خواهم کرد و با آگاهی از پاداشی که خدای هستی بخش دانا برای کارهای نیک مقرر فرموده است کوشش خواهم کرد تا آنجا که مرا تاب و توان است مردم را بیاموزم که براستی گرایند و درستی پیشه کنند

به روایت برخی از منابع اوستایی یگانه پیامبر آریایی درسالهای پایانی زندگی خود را در شهر بلخ به آموزش و راهنمایی مردم مشغول بوده در آن زمان گستاسب کیانی فرمانروای آن سامان بود .در آن سالها گشتاسب و پسرش اسفندیار از بلخ خارج شدند و ارجاسب ،فرمانروای تورانی که دشمن دیرینه ایرانیان بود با استفاده از این موقعیت توربراتور فرمانده سپاه خود را با لشگری پرشمار برای حمله به ایران فرستاد .در آن زمان پیامبر آریایی با لهراسب و گروهی از پیروانش در آتشکده بلخ مشغول نیایش بودند که با حمله لشگریان مهاجم همگی جان باختند.

بدین گونه پیامبر که به راستی از نور و روشنایی بود جاودانه شد.پیامبری که هیچگاه در گفته هایش اثری از جنگ نمی بینی پیامبری که براستی پیام آور صلح و دوستی بود او انسانی اهورایی بود او اشو زرتشت بود

گاتها کتاب ارزشمند یست که او برای ما به یادگار گذاشته کتابی که با گذشت نزدیک به 4000 سال هنوز جاودانه مانده و هنوز پیروان راستینش از آن یاری می جویند کتابی سپند که سراسر آن مردم را به اشا می خواند.او براستی پیامبری برای همه انسان ها در همه زمانهاست.

از آن زمان تا به امروز زرتشتیان برای پاسداری از ارزشها ی نیک اشو زرتشت در روز خور از ماه دی به آدریان رفته و به نیایش پروردگار می پردازند زرتشتیان ساکن برخی از مناطق در این روز به خیرات آش و خوراک ها سنتی می پردازند و یاد و آیین او را گرامی می دارند.

باشد که ما  همیشه پیرو راه او که راه اشاست باشیم

بر فروهر پاک اشو زرتشت اسپنتمان درود باد

              
تاریخ درگذشت اشوزرتشت روز خیرایزد و دی ماه برابر با پنجم ماه دی می باشد، زرتشتیان چون به بقای روح و فروهر نیاکان خود باور دارند، اصولا پس از مرگ، علاقه زیادی به اینکه به سر مزار درگذشته بروند و شیون و زاری كنند، را ندارند، بنابراين برای زرتشتيان، مهم نبوده که اشوزرتشت در کجا دفن شده و همواره روح او را در کنار خود احساس می کنند و از روح و فروهر پاک اشوزرتشت برای پیشرفت کارهایشان کمک می خواهند و به دنبال محل آرامگاه اشوزرتشت نیستند.

ولی بنا بر اثبات بيشتر دانشمندان، آرامگاه اشوزرتشت، دراستان بلخ افغانستان و درشهر مزار شریف می باشد. همان جايیکه بنا بر باور مذهب شیعه( بيشتر مردم شهر مزار شریف را شيعيان تشکیل می دهد)، آنجا مقبره حضرت علی می باشد، در حالیکه مقبره حضرت علی در عراق واقع است و از نظر تاریخی هرگز حضرت علی به افغانستان گذر نکرده است، و مزار شریف به خاطر این گفته اند که مردم می دانستند که یک مزار شریفی در شهرشان وجود دارد که برای حفظ آن بایستی یک نام مقدس و سپنتايي به آن بدهند.

نام قدیم شهر مزار شریف هم بلخ بوده و نام این استان هم اکنون هم بلخ است و در اوستا بسيار آمده که بلخ محل پادشاهی شاه گشتاسب بوده که اشوزرتشت دین خود را ارايه و تبلیغ می کرده است، و در این شهر به شهادت رسیده است.

از این نوع کارها د رایران زیاد است، مانند لقب تخت سلیمان که به مقبره کورش بزرگ داده اند یا نقش رستم یاتخت جمشید وغیره، که بتوانند این مكان ها را به خاطر احترام این افراد، از حمله دشمنان در امان دارند، که خوشبختانه موفق هم شده اند.

37پند زیبای زرتشت:

-تنها راه رستگاری ام نهادن در راه رستگاری است.

2-نیک می دانم که هیچ نیاییشی نیست که از جان و دل برآید و بی پاسخ بماند.

3-بهترین گفته ها را با گوش بشنوید و اندیشه روشن را ببینید.

4-آیین را پیش از آنکه روزبزرگ فرا رسد،دریابید و نیک بفهمید.

5-کسی که بهترین اندیشه را انتخاب می کند،با کارهای راستین خود خدای دانارا خوشنود می کند.

6-دختران باید پیش از پسران به فرا گرفت علم و دانش بپردازند.زیرا آنان تا وقتی که در منزل پدر هستند،باید به تربیت و آرایش خانه پدر بپردازند و چون به خانه شوهر رفتند،باید به تعلیم و تربیت فرزندان و نسل آینده مشغول شوند.

7-بر روان مردان و زنان پاک درود باد

8-انسان باید بین نیروهای گوناگوم روانی اش مانند خرد،اندیشه،عاطفه،میل،عشق و شهوت هدف یگانه و معتدلی قرار دهد و همه آنها را در راه نیک زیستن و بهره جویی بهتر به کاراندازد.

9-اهورا مزدا از هم چیز آگاه است و فریفته نمی شود.

10-ای مردم به کسی گوش دهید که دانا و طرفدار راستی باشد.

11-کسی از بهترین بهره ایزدی برخوردار خواهد شد؛که پاک منش باشد.

12-بهترین ثواب راستی و بدترین گناه دروغ است.

13-راستی راه نیکیبختی و دروغ راه بدبختی است.

14-یاور مزدا کسی است که با گفتار و کردگار خویش پشتیبان و طرفدار راستی باشد.

15-هرگز با دروغ پرستان خونخوار  دوستی نکنید؛ای کسانی که که با منش پاک آراسته شده اید.

16-خطاب به زنان:ای زن خود را بشناس و بر خود ارج بنه؛هرگز برده پول و شکو و خود نمایی مشو.ماد و همسر بودن برای تو بالاترین ارج است.

17-زن سرچشمه خوشی و شادی و سازندگی است.مرد که به زن خود مهر ورزد.به خدا و به زندگی و به زیبایی مهر ورزیده است.

18-زناشویی ای که با چشمداشت به خواسته و پول و پایگاه باشد؛پایان خوشی ندارد.

19-فروزن از تن زن،دل و جان،و روان او را دریابید و بر آن ارج نهید.

از اندیشه های غم گستر بگریز؛مرگ اندیش و بدبین مباش؛خندان و کشاده روح باش.

20-هیچ کس بر دیگری برتری ندارد مگر از راه پارسایی.

21-شخص پرهیزگار و پارسا همیشه دلش شاد و لبش خندان است.پارسایی آن است که هرچه نیک است برگیری و هرچه بد است بنهی.

22-نماز و نیایش و سپاسگزاری از خداوند؛روشنی چشم و روح است.

23-به خواسته و دارایی دیگران چشم مدار؛تا دارایی خود را ازدست ندهی.

24راستی شاهرایی است که همه خواه ناخواه بر آن گام زنان به سوی کمال،جاودانگی و ابدیت می روند.راستی اصل پیشرفت جهان است.

25-را یکی است و آن را راستی است.

26-پاداش نیک،نیکی است؛و پاداش بد،بدی است.

27-درست اندیشی هسته و مرکز آیین راستی است.

28-زرتشت خواهان جاودانگی،کمال،توانایی، و تندرستی است.

29-آدمی باید پیش از انجام هر کار و کردگاری بیندیشد و با وجدان خویش مشورت کند.

29-باید با دلیری،سخن درست و حق را به گوش همگان رسانی.

30-در اثر کردگار نیک است که این جهان می بالد و پرورش می یابد.

31-در  پیکار با ستم مصمم باشید؛هرگز تسلیم نشوید.

32-صفات بد و زشت،به ویژه خشم و نفرت را از خود برانید.

33-راستی باید برای نفس راستی باشد؛نه تظاهر و ریا.

34-نیروی شایسته ایزدی بهترین موهبت و بخشایشی است که ریشه آیمانی و مزدایی دارد.

35-سرانجام پیروزی با نیکی است.

36-به منش پاک ومهر دلبسته شوید.

37-ای مزدا،کسی که آبادگر نیست و فریبکار است؛پیام نیک را گسترش نمی بخشد.