اولین ویدیوی موجود از تخت جمشید

برای دانلود به ادامه مطلب بروید

آیا میدانستید تمامی آثار باستانی که ما امروزه بصورت سنگ بیرنگ میبینیم همه رنگی بوده؟؟
در سال 1388 هیات باستانشناسی از چند کشور عضو سازمان یونسکو با دستگاههای بسیار پیشرفه برای برخی تحقیقات وارد ایران شدند..در برسیهای دقیق در تخت جمشید ونقش رستم موفق شدند در برخی نقاط سنگها که کمتر در معرض عوامل طبیعی بودند رنگدانه پیدا کنند...از این تحقیقات میتوان نتیجه گرفت که تخت جمشیدی که امروز ما میبینیم بدین صورت نبوده و کاملا رنگی با استفاده از رنگهای زنده و شاد بوده است.

چرا به پارسه میگوییم تخت جمشید؟؟

پارسه یاتخت جمشید یا پرسپولیس یادگار شاهنشاه داریوش بزرگ و فرزندانش است که برای برگزاری مراسم آئینی و جشن ها به ویژه نوروز برپا گشته است.
در نخستین روز سال نو گروه‌های زیادی از کشورهای گوناگون به نمایندگی از ساتراپی‌ها یا استانداری‌ها با پیشکش‌هایی متنوع در تخت جمشید جمع می‌شدند و هدایای خود را به شاه پیشکش می‌کردند.
نام تخت جمشید در زمان ساخت «پارسَه» به معنای «شهر پارسیان» بود. یونانیان آن را پِرسپولیس (به یونانی یعنی «پارسه‌شهر») خوانده‌اند. در پارسی معاصر این بنا را تخت جمشید یا قصر شاهی جمشید پادشاه اسطوره‌ای ایران می‌نامند.
در شاهنامه فردوسی آمده‌است:
جمشید پادشاهی دادگر و زیبارو بود که نوروز را بر پا داشت و هفتصد سال بر ایران پادشاهی کرد. اورنگ یا تخت شاهی او چنان بزرگ بود که دیوان آنرا بر دوش می‌کشیدند.
صدها سال پس از حمله اسکندر مقدونی و تازیان بیابانگرد و در زمانی که یاد و خاطره پادشاهان هخامنشی فراموش شده بود، مردمی که از نزدیکی خرابه‌های پارسه عبور می‌کردند، تصاویر حکاکی شدهٔ تخت شاهی را می‌دیدند که روی دست مردم بلند شده‌است و از آنجا که نمی‌توانستند خط میخی کتیبه‌های حک شده روی سنگ‌ها را بخوانند، می‌پنداشتند که این همان اورنگ جمشید است که فردوسی در شاهنامه خود از آن یاد کرده‌است. به همین خاطر نام این مکان را تخت جمشید نهادند. بعدها که باستان‌شناسان توانستند خط میخی کتیبه را ترجمه کنند، متوجه شدند که نام اصلی آن پارسه بوده‌است.

ارنسد هرتزفلد در کنار کتیبه خشایارشاه

اسناد پارسه
در اولین کاووشهای پارسه بیش از 30 هزار لوح گِلی در قسمت خزانه شاهی تخت جمشید کشف شد که در اثر آتش سوزی بزرگ پخته شده و توانسته بودنند بیش از 2500 سال دوام آورند...این الواح اسناد و مدارکی را در اختیار باستان شناسان قرار داد که توانستند بسیاری از ناشناخته ها را رمز گشایی کنند...در میان این الواح یک لوح بود که تعهد دولت شاهنشاهی هخامنشی را نسبت به کارگران ساخت پارسه مشخص میکرد...در این لوح آمده است:

اگر کارگری  در هنگام کار در ساخت این بنا آسیب دید.. دولت شاهنشاهی هخامنشی موظف است تا آخر عمر وسایل زندگانی او را بدون هیچ منت و چشم داشتی پرداخت کند!