یوتاب سردار زن ایرانی و خواهر آریوبرزن (هخامنشی) سردار نامدار ارتش شاهنشاهی داریوش سوم بوده‌است.او نیز مانند برادرش آریوبرزن در کوهستان‌های محل نبرد، در دربند پارس، تکاب در حوالی استان کهکیلویه و بویراحمد امروزی یا نواحی بهبهان امروزی تا آخرین نفس مبارزه کرد.اما بر اثر کمبود نیرو و خیانت یک ایرانی، به دست سپاهیان اسکندر کشته و در همان محل به خاک سپرده شد.در زمان یورش اسکندر به ایران یوتاب فرماندهی بخشی از ارتش شاهنشاهی هخامنشی را بر عهده داشت...در برخی منابع از وی بعنوان یک شیر زن ایرانی نام برده شده که بر دشمن کرنش نکرد حتی به قیمت جانش.

دخمه داو دختر ( آرامگاه آريو برزن..سردار بزرگ هخامنشی)

*به طور دقیق معلوم نیست این اثر آرمگاه چه کسی و برای چه دورانی است !!!*

دخمه سنگي داو دختر كه برخي آن را داو دور نيز مي نامند از آثار تاريخي مهم پارس است كه در محلي به نام داو ودختر در منطقه ي حسين آباد و مراس خان رستم ممسني و در دامنه ي كوه انا قرار دارد . اين نقش حجاري شده را در اصطلاح محلي «دي دوور »يا «دي و دوور »به معني مادر و دختر مي نامند . اين دخمه در ارتفاع تقريبي 300 متري قرار دارد و شبيه به دخمه هاي هخامنشي است وتشكيل شده از سطح پهن و بلندي كه قسمت پايين آن را به صورت صاف در آورده اند .
اين دخمه داراي سكويي به طول 5/80متر و عرض 5 متر است كه فاصله ي آن تا پايين دخمه 100 متر است مدخل دخمه در قسمت وسط است و هر جانبي از آن داراي دو ستون به ارتفاع سه متر وقطر 75 سانتي متر است اتاقك درون دخمه داراي طول 5 متر و عرض 3/45 متر و ارتفاع 260 سانتي متر است . بالاي ستون ها نيز حاشيه صاف و مسطحي وجود داشته و بر فراز آن شكل كنگره هاي دندانه دار هخامنشي را بر بر سنگ كوه تراشيده اند .
برخي اين دخمه را مربوط به دوره ي ماد مي دانند و برخي نيز آن را مربوط به يكي از شهرياران هخامنشي پيش از كورش كبير مي دانند . عده اي نيز آن را آرامگاه آريوبرزن سردار هخامنشي مي دانند كه در دربند پارس با لشكر اسكندر مقدوني جنگيد .
در ضلع جنوب شرقي اين دخمه استودان يا محل دفن مردگان در قبل از اسلام قرار دارد . اين دخمه در تاريخ 29/ 9/ 1316 با شماره ي 299 در فهرست میراث ملي ايران به ثبت رسيده است.

دانلود ویدیویی کوتاه از دخمه سنگي داو دختر

  برای دانلود به ادامه مطالب بروید !

دانلود رایگان مستند آریو برزن با لینک مستقیم

برای دانلود به ادامه مطالب بروید !

یکی از سرداران بزرگ تاریخ ایران در زمان هخمنشیان آریوبرزن بود که در زمان حمله اسکندر مقدونی به ایران از سرزمین خود با شجاعت دفاع کرد و در این راه کشته شد .عده ای او را از اجداد کرد ها يا لر ها می دانند.

اسکندر مقدونی پس از پیروزی در سومین جنگ خود با ایرانیان که به جنگ آربل Arbel یا گوگامل Gqugamele مشهور است در سال ۳۳۱ پیش از میلاد مسیح ،بابل و شوش و استخر (در استان فارس کنونی) را از آن خود ساخت و تصمیم به دست یافتن به پارسه گرفت و به سوی پایتخت ایران حرکت کرد .

اسکندر سپاه خود را به دو بخش تقسیم کرد . یکی از بخش ها به فرماندهی شخصی به نام پارمن یونوس از راه جلگه رامهرمز و بهبهان به سوی پارسه حرکت کرد و خود اسکندر نیز با سپاه سبک اسلحه از راه کوهستان (کو ه های کهگیلویه) روانه پایتخت ایران شد و در تنگه های در بند پارس (برخی آن را تک آب و گروهی آن را تنگ آری می دانند) با مقاومت ایرانیان روبرو شد.

درجنگ در بند پارس آخرین پاسداران ایران با شماری اندک به فرماندهی آریوبرزن در برابر سپاهیان پرشمار اسکندر مقدونی دلاورانه از میهن خویش دفاع کردند و بی پروا با سپاهیان اسکندر به مقابله پرداختند و بسیاری از آنان را به خاک نشاندند و سر انجام توانستند سپاه اسکندر را به عقب نشینی وادارند .

با وجود آریوبرزن و پاسدارانی که جانانه از میهن خویش دفاع می نمودند گذر سپاهیان اسکندر از این تنگه های کوهستانی غیر ممکن بود . پس اسکندر به نقشه ی جنگی ایرانیان در جنگ ترموپیل Thermopyle روی آورد و با کمک یک اسیر ایرانی آریوبرزن را دور زد و از بیراهه ها و تنگه های سخت کوهستانی خود را به پشت سربازان پارس رسانید و آنان را به محاصره گرفت. ( پس از اتمام جنگ نیز عمر آن اسیر چندان دوامی نیاورد و به دستور اسکندر به دلیل خیانت کشته شد.)

آریو برزن با ۴۰ سواره و ۵ هزار سرباز پیاده و وارد کردن تلفات سنگین به دشمن ، خط محاصره اسکندر را شکست و برای یاری به پایتخت به سوی پارسه شتافت ولی سپاهیانی که اسکندر دستور داده بود از راه جلگه به طرف پارسه بروند ،پیش از رسیدن او به شهر دست یافته بودند .

آریو برزن با وجود دست تصرف پایتخت به دست سربازان اسکندر و در حالی که سپاهیان دشمن سخت در حالی تعقیب او بودند حاضر به تسلیم نشد و آنقدر در پیکار با دشمن پافشاری کرد که همه ی یارانش از پای افتادند و جنگ وقتی به پایان رسید که آخرین سرباز پارسی زير فرمان آریوبرزن به خاک افتاده بود.

در کتاب اتیلا نوشتهٔ لویزدول آمده که در آخرین نبرد اسکندر که از شجاعت آریوبرزن خوشش آمده بود به او پیشنهاد داده بودکه تسلیم شود تا مجبور به کشتن او نشود ولی آریوبرزن گفته بود:"شاهنشاه ایران مرا به اینجا فرستاده تا از این مکان دفاع کنم و من تا جان در بدن دارم از این مکان دفاع خواهم کرد."

اسکندر نیز در جواب او گفته بود:"شاه تو فرار کرده .تو نیز تسلیم شو تا به پاس شجاعتت تو را فرمانروای ایران کنم."

ولی آریو برزن در پاسخ گفته بود :"پس حالا که شاهنشاه رفته من نیز در این مکان می مانم و آنقدر مبارزه میکنم تا بمیرم" و اسکندر که پایداری او را دیده بود دستور داد تا او را از راه دور و با نیزه و تیر بزنند.

آنها آنقدر با تیر و نیزه او را زدند که یک نقطهٔ سالم در بدن او باقی نماند.پس از مرگ او را درهمان محل به خاک سپردند و روی قبر او نوشتند "به یاد لئونیداس”*.

در این جنگ یوتاب (به معنی درخشنده و بی مانند) خواهر آریو برزن که فرماندهی بخشی از سپاه را بر عهده گرفته بود ،در کوه ها راه را بر سپاه اسکندر بست .یوتاب و برادرش آنچنان جنگیدند تا هر دو کشته شدند و نامی درخشان از خود بر جای گذاشتند .

* لئونیداس کسی بود که در زمان حمله خشایارشا به یونان در جنگ ترموپیل مانند آریو برزن پایداری کرده بود و سرنوشتی همانند آریو برزن داشت اما بر خلاف آریو برزن که جز چند سطر ترجمه از منابع دیگران اثری در دست نیست ، یونانیان در محل بر زمین افتادن لئونیداس، یک پارک و بنای یاد بود ساخته و مجسمه او را برپا داشته اند و واپسین سخنانش را بر سنگ حک کرده اند تا از او سپاسگزاری شده باشد.