زمستان

سلامت را نمي خواهند پاسخ گفت  
سرها در گريبان است  
كسي سر بر نيارد كرد پاسخ گفتن و ديدار ياران را  
نگه جز پيش پا را ديد ، نتواند  
كه ره تاريك و لغزان است  
وگر دست محبت سوي كسي يازي  
به اكراه آورد دست از بغل بيرون  
كه سرما سخت سوزان است  
نفس ، كز گرمگاه سينه مي آيد برون ، ابري شود تاريك  
چو ديدار ايستد در پيش چشمانت  
نفس كاين است ، پس ديگر چه داري چشم  
ز چشم دوستان دور يا نزديك ؟ 
مسيحاي جوانمرد من ! اي ترساي پير پيرهن چركين  
هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آي  
دمت گرم و سرت خوش باد  
سلامم را تو پاسخ گوي ، در بگشاي 
 
منم من، ميهمان هر شبت، لولي وش مغموم  
منم من، سنگ تيپاخورده ي رنجور  
منم ، دشنام پس آفرينش ، نغمه ي ناجور  
نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بيرنگ بيرنگم  
بيا بگشاي در، بگشاي ، دلتنگم  
حريفا ! ميزبانا ! ميهمان سال و ماهت پشت در چون موج مي لرزد  
 
تگرگي نيست، مرگي نيست  
صدايي گر شنيدي، صحبت سرما و دندان است  
 
من امشب آمدستم وام بگزارم 
حسابت را كنار جام بگذارم  
چه مي گويي كه بيگه شد ، سحر شد ، بامداد آمد ؟ 
فريبت مي دهد ، بر آسمان اين سرخي بعد از سحرگه نيست  
 
حريفا ! گوش سرما برده است اين ، يادگار سيلي سرد زمستان است  
و قنديل سپهر تنگ ميدان ، مرده يا زنده  
به تابوت ستبر ظلمت نه توي مرگ اندود ، پنهان است  
حريفا ! رو چراغ باده را بفروز ، شب با روز يكسان است  
 
سلامت را نمي خواهند پاسخ گفت  
هوا دلگير ، درها بسته ، سرها در گريبان ، دستها پنهان  
نفسها ابر ، دلها خسته و غمگين  
درختان اسكلتهاي بلور آجين  
زمين دلمرده ، سقف آسمان كوتاه  
غبار آلوده مهر و ماه  
زمستان است

شهریور روز از شهریورماه برابر با 4 شهریور در گاهشماری ایرانی

جشن شهریورگان از جمله ی جشن های آتش می باشد و در شهریور روز از شهریورماه برگزار می شود.

واژه ی شهریور که برگرفته از «خشَترَه وَئیریَه» اوستایی است به معنی شهر و شهریاری شایسته و نیرومند است.

شهریور نام یکی از امشاسپندان است که مظهر پادشاهی آسمانی و نیروی خدایی بوده و همیشه خواهان فر و بزرگی و نیرومندی برای مردمان است.
این امشاسپند در جهان مادی، نگهبان سیم و زر و فلزات دیگر و دستگیری از بینوایان و فرشته ی رحم و جوانمردی است.

از آن جایی که این جشن به پادشاهان دادگر بستگی دارد که نماینده ی شهریاری آسمانی هستند، ایرانیان باستان در این روز پس از نیایش اهورامزدا و نیکوکاری کردن و دادن غذا به فقرا و نیازمندان، نزد پادشاه رفته و این جشن را شادباش می گفته اند. سپس فلزهای کهنه را از انبارها بیرون آورده و نو می کردند و پس از آن به شادی و پایکوبی می پرداختند.

در صفحه ی 251 آثارالباقیه چنین آمده است :

«... شهریورماه که روز چهارم آن شهریور روز است و آن به مناسبت توافق دو اسم، جشن می باشد، آن را شهریورگان گویند. معنی شهریور دوستی و آرزوست. شهریور فرشته ای است که به جواهر هفتگانه از قبیل طلا، نقره، مس، آهن و دیگر فلزات که برقراری صنعت و دوام دنیا و مردم به آن ها بستگی دارد، موکل است.»

از دو دید دیگر می توان اهمیت جشن شهریورگان را دریافت :

نخست اینکه ماه شهریور، ماه گردآوری محصولات کشاورزی می باشد و به خصوص برای کشاورزان این نتیجه گرفتن از کار و زحمت و کشت وکار و به دست آوردن محصول همیشه همراه با شادمانی بوده و برای همین باید این کار با جشنی همراه می شده.

دیگر اینکه در این ماه «پاییزه کاری» آغاز می شود و چون آغاز هر کار نیکی را باید با شادی در آمیخت از این رو نیز جشن شهریورگان را می توان آغاز فصل نویی دیگر از هنگام کشت دانست.

aariaboom.com